Gamzelerime Gömdüm Seni
Gamzelerim de bahar muştusu içim de ayaz
Dokunurdu akşam olunca hasretin
Bir şiirin mısrasında kurşunlardı özlemim...
Gözlerimde biriken acıyı ağlardım!
Yüzümden s/onsuz bir hüzün süzülürdü.
Gitme diyen içimin hărıydı...
Sen bilmezdin!
Kül rengi şiirlerim de kime yandığımı...
Şakaklarımdan sen damlarken
Saklayamazdım yara izlerini...
Toprağı kurumuş bir mezarın çatlağına
Akıtıyorum her akşam kaderimi..
Yalnız bir gecenin koynunda
Gidişinin suskun uğultusuna kulak tıkar
Uzaklara dalardım...
Gitmediğim bir yerden gelmenin
Sancısı çoğalırdı b/ağrımın ortasında
Kimselere anlatamazdım derdimi
Şiirlere taşıtırdım içimde ki cesedi...
Yağmurlara sarardım kimsesizliğimi
Kuraklığına yağsın isterdim yüreğinin.
Ne çok anlattım derdimi bulutlara,
Birde hiç dönmeyecek kuşlara...
Söz vermiştim unutma
Kendi ellerimle bırakacağım
Sensiz bir hayatı toprağa ...
Yüzümün gamzelerine gömdüm seni
Artık bir ömür gülmem bundan sonra..
Şiir : Ayfer Aksoy
Sunum : Ayşem